[klon]

[Pomógł:]

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

[Sebastian Popek]

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

[Monika]

[Pomogła:]

Seba...
Bardzo, bardzo dokładnie - dziękuję.

[Wojtek A. Filip]

Seba...
Bardzo, bardzo dokładnie - dziękuję.

[Pomógł:]

Seba...
Bardzo, bardzo dokładnie - dziękuję.

[Grotto8]

Istnieje dość wysokie prawdopodobieństwo, że ja wrzuciłabym pieniądz i popędziła dalej myśląc "następnym razem się zatrzymam".

I moim zdaniem jest to konsekwencją tego o czym napisał Sebastian. Jesteście szczęściarzami skoro to Was nie dotyka - ja łapię się, w mojej opinii za często, na tym, że nie mam czasu przystanąć i czymś się zachwycić, choć przecież wiem, jaką przyjemność takie zatrzymanie się by mi sprawiło.

[Monika]

Istnieje dość wysokie prawdopodobieństwo, że ja wrzuciłabym pieniądz i popędziła dalej myśląc "następnym razem się zatrzymam".

I moim zdaniem jest to konsekwencją tego o czym napisał Sebastian. Jesteście szczęściarzami skoro to Was nie dotyka - ja łapię się, w mojej opinii za często, na tym, że nie mam czasu przystanąć i czymś się zachwycić, choć przecież wiem, jaką przyjemność takie zatrzymanie się by mi sprawiło.

[Pomogła:]

Istnieje dość wysokie prawdopodobieństwo, że ja wrzuciłabym pieniądz i popędziła dalej myśląc "następnym razem się zatrzymam".

I moim zdaniem jest to konsekwencją tego o czym napisał Sebastian. Jesteście szczęściarzami skoro to Was nie dotyka - ja łapię się, w mojej opinii za często, na tym, że nie mam czasu przystanąć i czymś się zachwycić, choć przecież wiem, jaką przyjemność takie zatrzymanie się by mi sprawiło.

Ostatnio grał taki grajek (pewnie nie ta klasa i umiejętności) na stacji metra. Ja też się nie zatrzymałem, nie wrzuciłem mu nic do kapelusza, tak jak większość ludzi. dla mnie był to kolejny grajek, żebrak, ... W tłumie wyłączam zmysły, nie utożsamiam się z innymi. Wiele osób czyta, słucha muzyki, chce sobie stworzyć odrobinę własnej prywatnej strefy. Czas spędzony w zatłoczonych miejscach chcę ograniczyć do minium przez to staję się mniej wrażliwy na otoczenie.

W tym przypadku experyment był trochę nie trafiony, bo przeciętny pasażer metra jest nieczuły na piękno muzyki poważnej, bo zresztą mało kto jest. Trzeba być koneserem aby dostrzec jego piękno.

Ten sam grajek na starówce "zarobi" znacznie więcej bo ludzie mają tam więcej czasu na refleksje, są wyluzowani, stają się bardziej wrażliwi.


Fajnie że dzieci potrafią dostrzec uroki muzyki poważnej.

[Tomek Płociński]

Ostatnio grał taki grajek (pewnie nie ta klasa i umiejętności) na stacji metra. Ja też się nie zatrzymałem, nie wrzuciłem mu nic do kapelusza, tak jak większość ludzi. dla mnie był to kolejny grajek, żebrak, ... W tłumie wyłączam zmysły, nie utożsamiam się z innymi. Wiele osób czyta, słucha muzyki, chce sobie stworzyć odrobinę własnej prywatnej strefy. Czas spędzony w zatłoczonych miejscach chcę ograniczyć do minium przez to staję się mniej wrażliwy na otoczenie.

W tym przypadku experyment był trochę nie trafiony, bo przeciętny pasażer metra jest nieczuły na piękno muzyki poważnej, bo zresztą mało kto jest. Trzeba być koneserem aby dostrzec jego piękno.

Ten sam grajek na starówce "zarobi" znacznie więcej bo ludzie mają tam więcej czasu na refleksje, są wyluzowani, stają się bardziej wrażliwi.


Fajnie że dzieci potrafią dostrzec uroki muzyki poważnej.

[Pomógł:]

Ostatnio grał taki grajek (pewnie nie ta klasa i umiejętności) na stacji metra. Ja też się nie zatrzymałem, nie wrzuciłem mu nic do kapelusza, tak jak większość ludzi. dla mnie był to kolejny grajek, żebrak, ... W tłumie wyłączam zmysły, nie utożsamiam się z innymi. Wiele osób czyta, słucha muzyki, chce sobie stworzyć odrobinę własnej prywatnej strefy. Czas spędzony w zatłoczonych miejscach chcę ograniczyć do minium przez to staję się mniej wrażliwy na otoczenie.

W tym przypadku experyment był trochę nie trafiony, bo przeciętny pasażer metra jest nieczuły na piękno muzyki poważnej, bo zresztą mało kto jest. Trzeba być koneserem aby dostrzec jego piękno.

Ten sam grajek na starówce "zarobi" znacznie więcej bo ludzie mają tam więcej czasu na refleksje, są wyluzowani, stają się bardziej wrażliwi.


Fajnie że dzieci potrafią dostrzec uroki muzyki poważnej.

Rewelacyjna historia, daje dużo do myślenia
Seba - trafny komentarz.

Moim zdaniem, generalnie problem leży w tym, iż niestety ludzie z założenia działają na autopilocie. Codziennie wstają, powtarzają automatycznie te same czynności, gnają gdzieś przed siebie, idą do pracy i wracają z niej, chodząc jak ten chomik w karuzeli - mozna by powiedzieć są pogrążeni we śnie, niejednokrotnie przeżywając tak całe swoje życie. Zerknijcie czasami na przechodniów na ulicy - co chwila mija się ludzi zupełnie pogrążonych w jakichś swoich bardzo głębokich myślach, z oczami wpatrzonymi w jakąś nicość, niejednokrotnie tylko klakson samochodu albo coś podobnego jest w stanie wytrącić ich na chwilę z letargu. Tu jest chyba ten problem, że nie niejednokrotnie nie dostrzega się swiata (i jego piękna) wokół siebie.

[KSD]

Rewelacyjna historia, daje dużo do myślenia
Seba - trafny komentarz.

Moim zdaniem, generalnie problem leży w tym, iż niestety ludzie z założenia działają na autopilocie. Codziennie wstają, powtarzają automatycznie te same czynności, gnają gdzieś przed siebie, idą do pracy i wracają z niej, chodząc jak ten chomik w karuzeli - mozna by powiedzieć są pogrążeni we śnie, niejednokrotnie przeżywając tak całe swoje życie. Zerknijcie czasami na przechodniów na ulicy - co chwila mija się ludzi zupełnie pogrążonych w jakichś swoich bardzo głębokich myślach, z oczami wpatrzonymi w jakąś nicość, niejednokrotnie tylko klakson samochodu albo coś podobnego jest w stanie wytrącić ich na chwilę z letargu. Tu jest chyba ten problem, że nie niejednokrotnie nie dostrzega się swiata (i jego piękna) wokół siebie.

[Pomógł:]

Rewelacyjna historia, daje dużo do myślenia
Seba - trafny komentarz.

Moim zdaniem, generalnie problem leży w tym, iż niestety ludzie z założenia działają na autopilocie. Codziennie wstają, powtarzają automatycznie te same czynności, gnają gdzieś przed siebie, idą do pracy i wracają z niej, chodząc jak ten chomik w karuzeli - mozna by powiedzieć są pogrążeni we śnie, niejednokrotnie przeżywając tak całe swoje życie. Zerknijcie czasami na przechodniów na ulicy - co chwila mija się ludzi zupełnie pogrążonych w jakichś swoich bardzo głębokich myślach, z oczami wpatrzonymi w jakąś nicość, niejednokrotnie tylko klakson samochodu albo coś podobnego jest w stanie wytrącić ich na chwilę z letargu. Tu jest chyba ten problem, że nie niejednokrotnie nie dostrzega się swiata (i jego piękna) wokół siebie.

Powiem że ciekawy eksperyment. Chyba zapalił mi czerwone światełko. Może faktycznie idziemy drogą życia, przeoczając to co w nim na prawdę piękne i wartościowe. Może czasem jednak trzeba zwolnić, na dłużej przy czyś się zatrzymać?

[atego815]

Powiem że ciekawy eksperyment. Chyba zapalił mi czerwone światełko. Może faktycznie idziemy drogą życia, przeoczając to co w nim na prawdę piękne i wartościowe. Może czasem jednak trzeba zwolnić, na dłużej przy czyś się zatrzymać?

[dwdlugosz]

[Pomógł:]

taką mamy konstrukcję psychofizyczną, że skupiamy się na 1 czynności (kobiety podobno na kilku).
kierujemy samochodem, skupiamy się na jeżdzie, za oknem migają widoczki.....,
zatrzymujemy się , wysiadamy i patrzymy: k...a jak tu pięknie,
pop prostu przełączamy się na co innego.

idąc chodnikiem bardziej zajmuje nas wymijanie psich kup niż dochodząca maestria dźwięku.
poza tym aby ją dostrzec musi być odpowiednia akustyka a dworzec czy schody jej nie zapewniają

[Piotr Stańczuk]

taką mamy konstrukcję psychofizyczną, że skupiamy się na 1 czynności (kobiety podobno na kilku).
kierujemy samochodem, skupiamy się na jeżdzie, za oknem migają widoczki.....,
zatrzymujemy się , wysiadamy i patrzymy: k...a jak tu pięknie,
pop prostu przełączamy się na co innego.

idąc chodnikiem bardziej zajmuje nas wymijanie psich kup niż dochodząca maestria dźwięku.
poza tym aby ją dostrzec musi być odpowiednia akustyka a dworzec czy schody jej nie zapewniają

[Pomógł:]

taką mamy konstrukcję psychofizyczną, że skupiamy się na 1 czynności (kobiety podobno na kilku).
kierujemy samochodem, skupiamy się na jeżdzie, za oknem migają widoczki.....,
zatrzymujemy się , wysiadamy i patrzymy: k...a jak tu pięknie,
pop prostu przełączamy się na co innego.

idąc chodnikiem bardziej zajmuje nas wymijanie psich kup niż dochodząca maestria dźwięku.
poza tym aby ją dostrzec musi być odpowiednia akustyka a dworzec czy schody jej nie zapewniają

[Paweł Boruta]

[Pomógł:]

[Monika]

[Pomogła:]