Hej.
Poniżej opis ciekawego doświadczenia "społecznego".



SKRZYPEK NA STACJI METRA
tłum. AspenTrees78

W waszyngtońskim metrze usiadł pewien człowiek i zaczął grać na skrzypcach. Był mroźy styczniowy poranek. W ciągu około 45 minut zagrał 6 utworów Bacha. Szacuje się, że w tym czasie, 1.100 ludzi przeszło przez stację metra udając się do pracy.

Po upływie trzech minut pewien pan w średnim wieku zauważył, że gra jakiś muzyk. Zwolnił kroku i zatrzymał się na parę sekund, po czym pośpiesznie ruszył dalej, aby nie zakłócić swego harmonogramu dnia.

Minutę później skrzypek otrzymał pierwszego dolara: jakaś kobieta rzuciła mu go do futerału i poszła sobie dalej, nie zatrzymując się.

Kilka minut później jakiś człowiek oparł się o ścianę, aby posłuchać gry, ale zaraz potem spojrzał na zegarek i odszedł. Najwyraźniej był już spóźniony do pracy.

Osobą, która poświęciła skrzypkowi najwięcej uwagi, był 3-letni chłopczyk. Jego matka kazała mu się pośpieszyć, ale chłopczyk zatrzymał się, aby jeszcze spojrzeć na skrzypka. W końcu popchnęła go mocno; chłopiec ruszył z miejsca, ale cały czas odwracał głowę. Takie samo zachowanie powtarzało się u kilkunastu innych dzieci.
Wszyscy rodzice, bez wyjątku, kazały im iść dalej.

Podczas 45 minut gry, tylko 6 osób zatrzymało się na chwilę. Około 20 dało mu pieniądze, potem jednak odeszło, nie zwalniając kroku. Zebrał 32 dolary.
Kiedy przestał grać i zapadła cisza, nikt tego nie zauważył. Nie było oklasków, ani żadnych słów uznania.

Nikt nie wiedział, że owym skrzypkiem był Joshua Bell, jeden z najbardziej utalentowanych muzyków świata. Zagrał właśnie kilka najtrudniejszych utworów, jakie kiedykowiek zostały skomponowane, na skrzypcach wartych 3,5 milionów dolarów.

Dwa dni wcześniej, wszystkie bilety na koncert Joshuy Bell'a w Bostonie zostały wyprzedane. Średnia cena biletu wynosiła 100 dolarów.

To jest prawdziwa historia. Joshua Bell, grający incognito na stacji metra, brał udział w eksperymencie społecznym zorganizowanym przez Washington Post. Eksperyment dotyczył percepcji, gustu i ludzkich priorytetów. Zagadnienia brzmiały: Czy w pospolitym otoczeniu i o niesprzyjającej godzinie potrafimy ujrzeć piękno? A może przestajemy je doceniać? Czy potrafimy dostrzec talent w nieoczekiwanym miejscu?

Jeden z możliwych wniosków płynących z tego eksperymentu może brzmieć:
JEŚLI NIE MAMY CZASU, ABY ZATRZYMAĆ SIĘ I POSŁUCHAĆ JEDNEGO Z NAJLEPSZYCH MUZYKÓW ŚWIATA, GRAJĄCEGO NAJLEPSZĄ MUZYKĘ, JAKĄ KIEDYKOLWIEK SKOMPONOWANO, TO ILE INNYCH RZECZY NAM UMYKA?

[Wojtek A. Filip]

Hej.
Poniżej opis ciekawego doświadczenia "społecznego".



SKRZYPEK NA STACJI METRA
tłum. AspenTrees78

W waszyngtońskim metrze usiadł pewien człowiek i zaczął grać na skrzypcach. Był mroźy styczniowy poranek. W ciągu około 45 minut zagrał 6 utworów Bacha. Szacuje się, że w tym czasie, 1.100 ludzi przeszło przez stację metra udając się do pracy.

Po upływie trzech minut pewien pan w średnim wieku zauważył, że gra jakiś muzyk. Zwolnił kroku i zatrzymał się na parę sekund, po czym pośpiesznie ruszył dalej, aby nie zakłócić swego harmonogramu dnia.

Minutę później skrzypek otrzymał pierwszego dolara: jakaś kobieta rzuciła mu go do futerału i poszła sobie dalej, nie zatrzymując się.

Kilka minut później jakiś człowiek oparł się o ścianę, aby posłuchać gry, ale zaraz potem spojrzał na zegarek i odszedł. Najwyraźniej był już spóźniony do pracy.

Osobą, która poświęciła skrzypkowi najwięcej uwagi, był 3-letni chłopczyk. Jego matka kazała mu się pośpieszyć, ale chłopczyk zatrzymał się, aby jeszcze spojrzeć na skrzypka. W końcu popchnęła go mocno; chłopiec ruszył z miejsca, ale cały czas odwracał głowę. Takie samo zachowanie powtarzało się u kilkunastu innych dzieci.
Wszyscy rodzice, bez wyjątku, kazały im iść dalej.

Podczas 45 minut gry, tylko 6 osób zatrzymało się na chwilę. Około 20 dało mu pieniądze, potem jednak odeszło, nie zwalniając kroku. Zebrał 32 dolary.
Kiedy przestał grać i zapadła cisza, nikt tego nie zauważył. Nie było oklasków, ani żadnych słów uznania.

Nikt nie wiedział, że owym skrzypkiem był Joshua Bell, jeden z najbardziej utalentowanych muzyków świata. Zagrał właśnie kilka najtrudniejszych utworów, jakie kiedykowiek zostały skomponowane, na skrzypcach wartych 3,5 milionów dolarów.

Dwa dni wcześniej, wszystkie bilety na koncert Joshuy Bell'a w Bostonie zostały wyprzedane. Średnia cena biletu wynosiła 100 dolarów.

To jest prawdziwa historia. Joshua Bell, grający incognito na stacji metra, brał udział w eksperymencie społecznym zorganizowanym przez Washington Post. Eksperyment dotyczył percepcji, gustu i ludzkich priorytetów. Zagadnienia brzmiały: Czy w pospolitym otoczeniu i o niesprzyjającej godzinie potrafimy ujrzeć piękno? A może przestajemy je doceniać? Czy potrafimy dostrzec talent w nieoczekiwanym miejscu?

Jeden z możliwych wniosków płynących z tego eksperymentu może brzmieć:
JEŚLI NIE MAMY CZASU, ABY ZATRZYMAĆ SIĘ I POSŁUCHAĆ JEDNEGO Z NAJLEPSZYCH MUZYKÓW ŚWIATA, GRAJĄCEGO NAJLEPSZĄ MUZYKĘ, JAKĄ KIEDYKOLWIEK SKOMPONOWANO, TO ILE INNYCH RZECZY NAM UMYKA?

[Pomógł:]

Hej.
Poniżej opis ciekawego doświadczenia "społecznego".



SKRZYPEK NA STACJI METRA
tłum. AspenTrees78

W waszyngtońskim metrze usiadł pewien człowiek i zaczął grać na skrzypcach. Był mroźy styczniowy poranek. W ciągu około 45 minut zagrał 6 utworów Bacha. Szacuje się, że w tym czasie, 1.100 ludzi przeszło przez stację metra udając się do pracy.

Po upływie trzech minut pewien pan w średnim wieku zauważył, że gra jakiś muzyk. Zwolnił kroku i zatrzymał się na parę sekund, po czym pośpiesznie ruszył dalej, aby nie zakłócić swego harmonogramu dnia.

Minutę później skrzypek otrzymał pierwszego dolara: jakaś kobieta rzuciła mu go do futerału i poszła sobie dalej, nie zatrzymując się.

Kilka minut później jakiś człowiek oparł się o ścianę, aby posłuchać gry, ale zaraz potem spojrzał na zegarek i odszedł. Najwyraźniej był już spóźniony do pracy.

Osobą, która poświęciła skrzypkowi najwięcej uwagi, był 3-letni chłopczyk. Jego matka kazała mu się pośpieszyć, ale chłopczyk zatrzymał się, aby jeszcze spojrzeć na skrzypka. W końcu popchnęła go mocno; chłopiec ruszył z miejsca, ale cały czas odwracał głowę. Takie samo zachowanie powtarzało się u kilkunastu innych dzieci.
Wszyscy rodzice, bez wyjątku, kazały im iść dalej.

Podczas 45 minut gry, tylko 6 osób zatrzymało się na chwilę. Około 20 dało mu pieniądze, potem jednak odeszło, nie zwalniając kroku. Zebrał 32 dolary.
Kiedy przestał grać i zapadła cisza, nikt tego nie zauważył. Nie było oklasków, ani żadnych słów uznania.

Nikt nie wiedział, że owym skrzypkiem był Joshua Bell, jeden z najbardziej utalentowanych muzyków świata. Zagrał właśnie kilka najtrudniejszych utworów, jakie kiedykowiek zostały skomponowane, na skrzypcach wartych 3,5 milionów dolarów.

Dwa dni wcześniej, wszystkie bilety na koncert Joshuy Bell'a w Bostonie zostały wyprzedane. Średnia cena biletu wynosiła 100 dolarów.

To jest prawdziwa historia. Joshua Bell, grający incognito na stacji metra, brał udział w eksperymencie społecznym zorganizowanym przez Washington Post. Eksperyment dotyczył percepcji, gustu i ludzkich priorytetów. Zagadnienia brzmiały: Czy w pospolitym otoczeniu i o niesprzyjającej godzinie potrafimy ujrzeć piękno? A może przestajemy je doceniać? Czy potrafimy dostrzec talent w nieoczekiwanym miejscu?

Jeden z możliwych wniosków płynących z tego eksperymentu może brzmieć:
JEŚLI NIE MAMY CZASU, ABY ZATRZYMAĆ SIĘ I POSŁUCHAĆ JEDNEGO Z NAJLEPSZYCH MUZYKÓW ŚWIATA, GRAJĄCEGO NAJLEPSZĄ MUZYKĘ, JAKĄ KIEDYKOLWIEK SKOMPONOWANO, TO ILE INNYCH RZECZY NAM UMYKA?

Sa wybrani i sa masy.Masy musza ciezko pracowac od switu do nocy , placic podatki, zusy itp. aby melomani mogli chodzic na koncerty.
Cytujac za Kazikiem:
" najlepiej, gdy tłuszcza żre, pracuje i śpi
I jeszcze się rozmnoży czasem. Wtedy żadnej myśli
Nie ma czasu pomyśleć, tylko słucha i patrzy
Co mu przygotują mendy w swoim teatrze''
Dlatego wyniki tego eksperymentu nie sa jakos szczegolnie szokujace.....

[offshore]

Sa wybrani i sa masy.Masy musza ciezko pracowac od switu do nocy , placic podatki, zusy itp. aby melomani mogli chodzic na koncerty.
Cytujac za Kazikiem:
" najlepiej, gdy tłuszcza żre, pracuje i śpi
I jeszcze się rozmnoży czasem. Wtedy żadnej myśli
Nie ma czasu pomyśleć, tylko słucha i patrzy
Co mu przygotują mendy w swoim teatrze''
Dlatego wyniki tego eksperymentu nie sa jakos szczegolnie szokujace.....

[Pomógł:]

Sa wybrani i sa masy.Masy musza ciezko pracowac od switu do nocy , placic podatki, zusy itp. aby melomani mogli chodzic na koncerty.
Cytujac za Kazikiem:
" najlepiej, gdy tłuszcza żre, pracuje i śpi
I jeszcze się rozmnoży czasem. Wtedy żadnej myśli
Nie ma czasu pomyśleć, tylko słucha i patrzy
Co mu przygotują mendy w swoim teatrze''
Dlatego wyniki tego eksperymentu nie sa jakos szczegolnie szokujace.....

Ojtam ojtam.
Ja też się pokazywałem w wielu miejscach i też mnie nikt nie poznał.
A żeby mi jeszcze pieniądze dawali, to już w ogóle.

[Tomek Kalbarczyk]

Ojtam ojtam.
Ja też się pokazywałem w wielu miejscach i też mnie nikt nie poznał.
A żeby mi jeszcze pieniądze dawali, to już w ogóle.

[Pomógł:]

Ojtam ojtam.
Ja też się pokazywałem w wielu miejscach i też mnie nikt nie poznał.
A żeby mi jeszcze pieniądze dawali, to już w ogóle.

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

Mówisz o Filharmonii i Operze Narodowej w 2002, a ja kombinuję kto to jest ten nie płacący podatków "meloman".
Jeżeli wspomniana kwota pochodziłaby z moich podatków to chętnie bym coś dołożył - bardzo zależy mi na podniesieniu świadomości szczególnie u ludzi młodych, a koncertów organizowanych dla nich jest coraz więcej, choć moim zdaniem ciągle o wiele za mało .

[Wojtek A. Filip]

Mówisz o Filharmonii i Operze Narodowej w 2002, a ja kombinuję kto to jest ten nie płacący podatków "meloman".
Jeżeli wspomniana kwota pochodziłaby z moich podatków to chętnie bym coś dołożył - bardzo zależy mi na podniesieniu świadomości szczególnie u ludzi młodych, a koncertów organizowanych dla nich jest coraz więcej, choć moim zdaniem ciągle o wiele za mało .

[Pomógł:]

Mówisz o Filharmonii i Operze Narodowej w 2002, a ja kombinuję kto to jest ten nie płacący podatków "meloman".
Jeżeli wspomniana kwota pochodziłaby z moich podatków to chętnie bym coś dołożył - bardzo zależy mi na podniesieniu świadomości szczególnie u ludzi młodych, a koncertów organizowanych dla nich jest coraz więcej, choć moim zdaniem ciągle o wiele za mało .

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

Jarek czy wiesz w jakim celu założyłem ten wątek?

[Wojtek A. Filip]

Jarek czy wiesz w jakim celu założyłem ten wątek?

[Pomógł:]

Jarek czy wiesz w jakim celu założyłem ten wątek?

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

[Tomek Karski]

[Pomógł:]

nie ukrywam, że bardzo podoba mi się kierunek Twojeo rozumowania, mimo, że z nim polemizuję...
polemizuję dlatego, że o ile zgadzam się z tą myślą:

[klon]

nie ukrywam, że bardzo podoba mi się kierunek Twojeo rozumowania, mimo, że z nim polemizuję...
polemizuję dlatego, że o ile zgadzam się z tą myślą:

[Pomógł:]

nie ukrywam, że bardzo podoba mi się kierunek Twojeo rozumowania, mimo, że z nim polemizuję...
polemizuję dlatego, że o ile zgadzam się z tą myślą:

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]

Wojtek - może problem tkwi w tym, że za mało ludzi kojarzy kogoś takiego jak Joshua Bell [ja na ten przykład nie słyszałem]?
Gdyby na skrzypcach grała np. Jennifer Lopez, nie szło by przejść.

[Tomek Kalbarczyk]

Wojtek - może problem tkwi w tym, że za mało ludzi kojarzy kogoś takiego jak Joshua Bell [ja na ten przykład nie słyszałem]?
Gdyby na skrzypcach grała np. Jennifer Lopez, nie szło by przejść.

[Pomógł:]

Wojtek - może problem tkwi w tym, że za mało ludzi kojarzy kogoś takiego jak Joshua Bell [ja na ten przykład nie słyszałem]?
Gdyby na skrzypcach grała np. Jennifer Lopez, nie szło by przejść.

[Jarek Andrzejewski]

[Pomógł:]

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]