Cześć
Dość długo zastanawiałem się czy poruszać taki temat na forum ale spróbujmy.
Mam taki nietypowy dylemat, który zamyka się w pytaniu "co dalej?".
Może ktoś przerobił taki temat i zechce podzielić się własnymi przemyśleniami.

Swoją przygodę z nurkowaniem zacząłem 6 lat temu. Przez te 6 lat oprócz fantastycznej zabawy i zwiedzania świata: szkoliłem się, kompletowałem sprzęt, nabywałem doświadczenia, znowu się szkoliłem, trenowałem, ćwiczyłem trym, pływalność, i znowu szkolenia itd. itd.
Wypracowałem warsztat, który pozwala mi na zaplanowanie i zrealizowanie dość wymagających nurkowań (oczywiście moje umiejętności mogą, powinny i pewnie zostaną poprawione). Nie to jednak jest moim dylematem. Pewnego dnia, będąc pod wodą dotarło do mnie pytanie "co dalej?".

Przeanalizowałem- w obszarze aktywności ogólnych: fotografia i filmowanie- odpada bo nie mam do tego talentu. Nie potrafię zrobić dobrego zdjęcia na powierzchni a co dopiero w wodzie. Wraki- fajne i chętnie będę je oglądał z zewnątrz i od czasu do czasu do nich zaglądał ale to okazyjne zdarzenia. Jaskinie- odpadają z uwagi na moje ograniczenia osobnicze. Dalekie wyjazdy- oczywiście- tylko to też wydarzenia okazyjne a przy założeniu, że zawsze jadę z rodziną, dość kosztowne.
Skoro nie aktywności ogólne to spójrzmy na aktywności specjalistyczne: instruktor- to był przez pewien okres czasu mój długoterminowy plan, który jednak wyparował mi z głowy jak spojrzałem w swój pesel i rzetelnie podsumowałem czas jaki musiałbym poświęcić na to aby samemu się doszkolić (obecnie mam zalogowanych ok. 300 nurkowań). Archeologia- zbadałem temat i zderzyłem go z moją aktywnością zawodową w kontekście czasu jaki byłbym w stanie wygospodarować- wniosek: odpada. Zawodowy nurek- odpada z tych samych co wyżej powodów

"Co dalej?" Nie zrozumcie mnie źle. Oczywistym jest, że każde następne wejście do wody da mi fun i podniesie doświadczenie oraz umiejętności. Dalej mam co ćwiczyć. Dalej będę wyszukiwał wakacje rodzinne w miejscach, w których na pewno zanurkuję bo coś ciekawego jest do zobaczenia pod wodą. Brakuje mi "celu nadrzędnego". Tego czegoś co człowiek ma z tyłu głowy i co pcha go do przodu.
Przeszukałem internet za czymś co mieści się w pojęciu "długoterminowy projekt, do realizacji którego niezbędne są umiejętności nurkowe " i niczego takiego nie znalazłem.
Mam nadzieję, że udało mi się naszkicować istotę mojego dylematu.

Co dalej?- szukam inspiracji.
Robert

[Robert Witek]

Cześć
Dość długo zastanawiałem się czy poruszać taki temat na forum ale spróbujmy.
Mam taki nietypowy dylemat, który zamyka się w pytaniu "co dalej?".
Może ktoś przerobił taki temat i zechce podzielić się własnymi przemyśleniami.

Swoją przygodę z nurkowaniem zacząłem 6 lat temu. Przez te 6 lat oprócz fantastycznej zabawy i zwiedzania świata: szkoliłem się, kompletowałem sprzęt, nabywałem doświadczenia, znowu się szkoliłem, trenowałem, ćwiczyłem trym, pływalność, i znowu szkolenia itd. itd.
Wypracowałem warsztat, który pozwala mi na zaplanowanie i zrealizowanie dość wymagających nurkowań (oczywiście moje umiejętności mogą, powinny i pewnie zostaną poprawione). Nie to jednak jest moim dylematem. Pewnego dnia, będąc pod wodą dotarło do mnie pytanie "co dalej?".

Przeanalizowałem- w obszarze aktywności ogólnych: fotografia i filmowanie- odpada bo nie mam do tego talentu. Nie potrafię zrobić dobrego zdjęcia na powierzchni a co dopiero w wodzie. Wraki- fajne i chętnie będę je oglądał z zewnątrz i od czasu do czasu do nich zaglądał ale to okazyjne zdarzenia. Jaskinie- odpadają z uwagi na moje ograniczenia osobnicze. Dalekie wyjazdy- oczywiście- tylko to też wydarzenia okazyjne a przy założeniu, że zawsze jadę z rodziną, dość kosztowne.
Skoro nie aktywności ogólne to spójrzmy na aktywności specjalistyczne: instruktor- to był przez pewien okres czasu mój długoterminowy plan, który jednak wyparował mi z głowy jak spojrzałem w swój pesel i rzetelnie podsumowałem czas jaki musiałbym poświęcić na to aby samemu się doszkolić (obecnie mam zalogowanych ok. 300 nurkowań). Archeologia- zbadałem temat i zderzyłem go z moją aktywnością zawodową w kontekście czasu jaki byłbym w stanie wygospodarować- wniosek: odpada. Zawodowy nurek- odpada z tych samych co wyżej powodów

"Co dalej?" Nie zrozumcie mnie źle. Oczywistym jest, że każde następne wejście do wody da mi fun i podniesie doświadczenie oraz umiejętności. Dalej mam co ćwiczyć. Dalej będę wyszukiwał wakacje rodzinne w miejscach, w których na pewno zanurkuję bo coś ciekawego jest do zobaczenia pod wodą. Brakuje mi "celu nadrzędnego". Tego czegoś co człowiek ma z tyłu głowy i co pcha go do przodu.
Przeszukałem internet za czymś co mieści się w pojęciu "długoterminowy projekt, do realizacji którego niezbędne są umiejętności nurkowe " i niczego takiego nie znalazłem.
Mam nadzieję, że udało mi się naszkicować istotę mojego dylematu.

Co dalej?- szukam inspiracji.
Robert

[Sławek Hałka]

[Pomógł:]

A jeździsz na nartach? Pływasz jakimś sprzętem? Chodzisz po górach?
Najprawdopodobniej „tak” co najmniej w jednym przypadku.
Trzymając się nart. Czy po osiągnięciu pewnego poziomu cały czas szukasz wyzwań, nowych szkoleń, projektów narciarskich?
Po prostu umiesz jeździć na nartach i kiedy jest czas ochota, zbierze się fajna grupa znajomych to jeździsz na nartach. Wokół nart toczy się życie tylko ułamka procenta uprawiających ten sport. Instruktorów, zawidników.
Nurkowanie to rekreacja jak każda inna. Nie można szukac w niej sensu życia na całe życie. Dodatek do życia. Pozbawione całej otoczki socjalno podróżniczej i emocjonalnej staje się oglądaniem sterty złomu, której gdyby była na lądzie, usunięcia z racji szpecenia krajobrazu, domagałbyś się od władz regionu.
Ta emocjonalna pewnie wiąże się z poszukiwaniem celu o którym piszesz. I jeśli to jest główny napęd to faktycznie jesteś w czarnej dziurze. Nie da się uprawiając ten sport czysto rekreacyjnie przekroczyćć pewnego poziomu nurkowego. A ten wyznacza limit złożoności nurkowania jakie mozna wykonać bez narażania życia. Jak z bieganiem. Nie zejdziesz poniżej 10sek/100 biegając w weekendy. Ten poziom osoba zaangażowana osiąga w ok. 5 lat. Koniec. Każde kolejne nurkowanie będzie mniej/bardziej dokładną, ale powtórką poprzedniego.
Jeśli w nurkowaniu szukała wyzwań, pokonywania słabości, etc. to albo zacznie ryzykować życiem wyznaczając sobie wyzwania, albo zacznie z nieym hobby w którym znów będzie mieć cele i wyzwania.

[Piotr Głoskowski]

A jeździsz na nartach? Pływasz jakimś sprzętem? Chodzisz po górach?
Najprawdopodobniej „tak” co najmniej w jednym przypadku.
Trzymając się nart. Czy po osiągnięciu pewnego poziomu cały czas szukasz wyzwań, nowych szkoleń, projektów narciarskich?
Po prostu umiesz jeździć na nartach i kiedy jest czas ochota, zbierze się fajna grupa znajomych to jeździsz na nartach. Wokół nart toczy się życie tylko ułamka procenta uprawiających ten sport. Instruktorów, zawidników.
Nurkowanie to rekreacja jak każda inna. Nie można szukac w niej sensu życia na całe życie. Dodatek do życia. Pozbawione całej otoczki socjalno podróżniczej i emocjonalnej staje się oglądaniem sterty złomu, której gdyby była na lądzie, usunięcia z racji szpecenia krajobrazu, domagałbyś się od władz regionu.
Ta emocjonalna pewnie wiąże się z poszukiwaniem celu o którym piszesz. I jeśli to jest główny napęd to faktycznie jesteś w czarnej dziurze. Nie da się uprawiając ten sport czysto rekreacyjnie przekroczyćć pewnego poziomu nurkowego. A ten wyznacza limit złożoności nurkowania jakie mozna wykonać bez narażania życia. Jak z bieganiem. Nie zejdziesz poniżej 10sek/100 biegając w weekendy. Ten poziom osoba zaangażowana osiąga w ok. 5 lat. Koniec. Każde kolejne nurkowanie będzie mniej/bardziej dokładną, ale powtórką poprzedniego.
Jeśli w nurkowaniu szukała wyzwań, pokonywania słabości, etc. to albo zacznie ryzykować życiem wyznaczając sobie wyzwania, albo zacznie z nieym hobby w którym znów będzie mieć cele i wyzwania.

[Pomógł:]

A jeździsz na nartach? Pływasz jakimś sprzętem? Chodzisz po górach?
Najprawdopodobniej „tak” co najmniej w jednym przypadku.
Trzymając się nart. Czy po osiągnięciu pewnego poziomu cały czas szukasz wyzwań, nowych szkoleń, projektów narciarskich?
Po prostu umiesz jeździć na nartach i kiedy jest czas ochota, zbierze się fajna grupa znajomych to jeździsz na nartach. Wokół nart toczy się życie tylko ułamka procenta uprawiających ten sport. Instruktorów, zawidników.
Nurkowanie to rekreacja jak każda inna. Nie można szukac w niej sensu życia na całe życie. Dodatek do życia. Pozbawione całej otoczki socjalno podróżniczej i emocjonalnej staje się oglądaniem sterty złomu, której gdyby była na lądzie, usunięcia z racji szpecenia krajobrazu, domagałbyś się od władz regionu.
Ta emocjonalna pewnie wiąże się z poszukiwaniem celu o którym piszesz. I jeśli to jest główny napęd to faktycznie jesteś w czarnej dziurze. Nie da się uprawiając ten sport czysto rekreacyjnie przekroczyćć pewnego poziomu nurkowego. A ten wyznacza limit złożoności nurkowania jakie mozna wykonać bez narażania życia. Jak z bieganiem. Nie zejdziesz poniżej 10sek/100 biegając w weekendy. Ten poziom osoba zaangażowana osiąga w ok. 5 lat. Koniec. Każde kolejne nurkowanie będzie mniej/bardziej dokładną, ale powtórką poprzedniego.
Jeśli w nurkowaniu szukała wyzwań, pokonywania słabości, etc. to albo zacznie ryzykować życiem wyznaczając sobie wyzwania, albo zacznie z nieym hobby w którym znów będzie mieć cele i wyzwania.

Dla mnie osobiście oprócz samego przebywania pod wodą duży fun daje mi spotkanie z ludźmi których poznałem dzięki nurkowaniu , oraz samo planowanie kolejnych wypraw.
Od grudnia próbuje popłynąć na Bałtyk - wczoraj odwołałem kolejne wypłyniecie które miało nastąpić w ten weekend (znowu pogoda) ale nie poddajemy się i już sprawdzamy nowe terminy mozliwsci grupy. Cały czas sprawia mi przyjemność organizowanie i planowanie tego co będę robił za tydzień ale tez za rok. To napędza mnie do pracy - wiem że jak na niej się nie skupie to bedzie ciężko z urlopem i z finansami na realizowanie pomysłów.

Kolejnym elementem u mnie była przesiadka na obieg zamkniety, coś nowego, coś co cały czas poznaje, nowi ludzie, otwierają się nowe możliwości, które na oc były ciężej dostępne jak np wyjazd na kilka dni gdzie nie masz możliwości nabijania gazów lub sa dzieżko dostępne.

[Paweł Seweryniuk]

Dla mnie osobiście oprócz samego przebywania pod wodą duży fun daje mi spotkanie z ludźmi których poznałem dzięki nurkowaniu , oraz samo planowanie kolejnych wypraw.
Od grudnia próbuje popłynąć na Bałtyk - wczoraj odwołałem kolejne wypłyniecie które miało nastąpić w ten weekend (znowu pogoda) ale nie poddajemy się i już sprawdzamy nowe terminy mozliwsci grupy. Cały czas sprawia mi przyjemność organizowanie i planowanie tego co będę robił za tydzień ale tez za rok. To napędza mnie do pracy - wiem że jak na niej się nie skupie to bedzie ciężko z urlopem i z finansami na realizowanie pomysłów.

Kolejnym elementem u mnie była przesiadka na obieg zamkniety, coś nowego, coś co cały czas poznaje, nowi ludzie, otwierają się nowe możliwości, które na oc były ciężej dostępne jak np wyjazd na kilka dni gdzie nie masz możliwości nabijania gazów lub sa dzieżko dostępne.

[Pomógł:]

Dla mnie osobiście oprócz samego przebywania pod wodą duży fun daje mi spotkanie z ludźmi których poznałem dzięki nurkowaniu , oraz samo planowanie kolejnych wypraw.
Od grudnia próbuje popłynąć na Bałtyk - wczoraj odwołałem kolejne wypłyniecie które miało nastąpić w ten weekend (znowu pogoda) ale nie poddajemy się i już sprawdzamy nowe terminy mozliwsci grupy. Cały czas sprawia mi przyjemność organizowanie i planowanie tego co będę robił za tydzień ale tez za rok. To napędza mnie do pracy - wiem że jak na niej się nie skupie to bedzie ciężko z urlopem i z finansami na realizowanie pomysłów.

Kolejnym elementem u mnie była przesiadka na obieg zamkniety, coś nowego, coś co cały czas poznaje, nowi ludzie, otwierają się nowe możliwości, które na oc były ciężej dostępne jak np wyjazd na kilka dni gdzie nie masz możliwości nabijania gazów lub sa dzieżko dostępne.

A, zapomniałem. Jednak jeszcze jest nadzieja. Możesz kupić reba

[Piotr Głoskowski]

A, zapomniałem. Jednak jeszcze jest nadzieja. Możesz kupić reba

[Pomógł:]

A, zapomniałem. Jednak jeszcze jest nadzieja. Możesz kupić reba

i 2 skutery

[Paweł Seweryniuk]

i 2 skutery

[Pomógł:]

i 2 skutery

i pójść w nurkowanie saturowane

[Bartek Sajkowski]

i pójść w nurkowanie saturowane

[Pomógł:]

i pójść w nurkowanie saturowane

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]

W desperackim akcie poszukiwania sensu, a może nawet wyzwań, kiedyś z dwoma kolegami zrobilśmy bryzę z brzegu backickiem. Ale uprzedzam to niekoniecznie miniony żar znów roznieci .

[Piotr Głoskowski]

W desperackim akcie poszukiwania sensu, a może nawet wyzwań, kiedyś z dwoma kolegami zrobilśmy bryzę z brzegu backickiem. Ale uprzedzam to niekoniecznie miniony żar znów roznieci .

[Pomógł:]

W desperackim akcie poszukiwania sensu, a może nawet wyzwań, kiedyś z dwoma kolegami zrobilśmy bryzę z brzegu backickiem. Ale uprzedzam to niekoniecznie miniony żar znów roznieci .

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]

Bez urazy, ale mnie to trochę wali korpo. W ciągłym biegu, oczy dodkoła głowy, żeby nikt mnie nie wydymał, nie wyprzedził, ciągle do przodu, wyżej, (tu raczej głębiej)
Wiele ludzi tak żyje, i często czytamy o nich w dziale wypadki nurkowe.

Jestem właśnie z rodziną na feriach i codziennie rano stukam się w głowę pięścią. Budzę się i myślę gdzie dzisiaj pojedziemy, co zobaczymy, a tymczasem mieszkamy w domu, który ma prawie 300 lat, ściany grube na metr, za oknem cisza i nic, tylko kratery i kozy.

To właśnie jest najważniejsze dla mnie. Carpe diem, tak samo w nurkowaniu. Równie udane jest dla mnie zanórzenie w Zimniku na dwadzieścia parę metrów, jak i w Wetro na pięćdziesiąt parę, jak i wyjazd od czasu do czasu na coś głębszego. Sztuką jest cieszyć się z tego co mamy.

[Norbert Koziar]

Bez urazy, ale mnie to trochę wali korpo. W ciągłym biegu, oczy dodkoła głowy, żeby nikt mnie nie wydymał, nie wyprzedził, ciągle do przodu, wyżej, (tu raczej głębiej)
Wiele ludzi tak żyje, i często czytamy o nich w dziale wypadki nurkowe.

Jestem właśnie z rodziną na feriach i codziennie rano stukam się w głowę pięścią. Budzę się i myślę gdzie dzisiaj pojedziemy, co zobaczymy, a tymczasem mieszkamy w domu, który ma prawie 300 lat, ściany grube na metr, za oknem cisza i nic, tylko kratery i kozy.

To właśnie jest najważniejsze dla mnie. Carpe diem, tak samo w nurkowaniu. Równie udane jest dla mnie zanórzenie w Zimniku na dwadzieścia parę metrów, jak i w Wetro na pięćdziesiąt parę, jak i wyjazd od czasu do czasu na coś głębszego. Sztuką jest cieszyć się z tego co mamy.

[Pomógł:]

Bez urazy, ale mnie to trochę wali korpo. W ciągłym biegu, oczy dodkoła głowy, żeby nikt mnie nie wydymał, nie wyprzedził, ciągle do przodu, wyżej, (tu raczej głębiej)
Wiele ludzi tak żyje, i często czytamy o nich w dziale wypadki nurkowe.

Jestem właśnie z rodziną na feriach i codziennie rano stukam się w głowę pięścią. Budzę się i myślę gdzie dzisiaj pojedziemy, co zobaczymy, a tymczasem mieszkamy w domu, który ma prawie 300 lat, ściany grube na metr, za oknem cisza i nic, tylko kratery i kozy.

To właśnie jest najważniejsze dla mnie. Carpe diem, tak samo w nurkowaniu. Równie udane jest dla mnie zanórzenie w Zimniku na dwadzieścia parę metrów, jak i w Wetro na pięćdziesiąt parę, jak i wyjazd od czasu do czasu na coś głębszego. Sztuką jest cieszyć się z tego co mamy.

Panowie
Bardzo dziękuję za konstruktywną dyskusję. Spodziewałem się, że będzie mi trudno wyjaśnić istotę mojego dylematu ale postaram się doprecyzować.

Najbliżej "inspiracji" jest Wojtek z opisem "Platformersów". Ich pasja to chyba nie moja bajka ale jako inspiracja przykład jest świetny.

Piotrek pisał o innych dyscyplinach sportowych i na tym przykładzie postaram się wyjaśnić moje intencje.

Narty: na nartach jeżdżę już ponad 35 lat, jestem samoukiem i kocham narty. Przez ok. 10- początkowych- lat jazda góra- dół dawały mi tyle satysfakcji i frajdy, że niczego poza Stożkiem, Czantorią czy Soszowem nie potrzebowałem do szczęścia. Po tym czasie (gdy miałem już jako takie umiejętności) pojawiło się pytanie "co dalej?". I z tym pytaniem jeździłem kilka sezonów aż nagle wyjechałem najpierw na Słowację, a później do Austrii i Włoch. Tam odkryłem turystykę narciarską i to ona stała się moim "celem nadrzędnym". Niby to samo, niby jeździsz na nartach w dół a do góry wyciągiem ale jednak nie to samo. I chcę bardzo wyraźnie podkreślić, że nie chodzi mi o różnice w warunkach śniegowych, infrastrukturze, standardzie , mentalności obsługi itd. Turystyka narciarska- czyli spędzasz dzień na nartach ale ani razu nie jedziesz w ciągu dnia tą samą trasą czy tym samym wyciągiem. Czy dziś pojadę na narty na Czantorię?- oczywiście. Czy dobrze się bawię?- oczywiście. Czy ciągnie mnie na narty w Polsce?- hmm byłem już 8 razy w tym sezonie.

Rower: kilkanaście lat (i kilogramów) temu na rowerze robiłem ok. 7 tys. km w sezonie (niestety musiałem przestać z uwagi na problemy z kręgosłupem i ograniczenia czasowe z uwagi na dzieci). W tej dyscyplinie bardzo szybko pojawiło się pytanie "co dalej?". Równie szybko znalazłem odpowiedź na to pytanie i moim "celem nadrzędnym" stała się coca- cola. Możecie się śmiać. Sam się z tego śmieję ale faktem jest, że coca- cola przez kilka lat pchała mnie do celu. Polegało to na tym, że np. w sobotę wieczorem wybierałem cel wycieczki rowerowej (w tamtych czasach niestety samotnej bo ilość ludzi chcąca jeździć na długie wycieczki rowerowe była mizerna). Zwykle wybierałem takie cele, że do przejechania łącznie miałem nie mniej niż 100 km i ZAWSZE w moim punkcie docelowym była knajpa. Na prawie każdej tego typu wycieczce pojawiały się wątpliwości w stylu "po co Ci to?", "ku..a a do domu trzeba wrócić?", "ale mam dość". Nic więcej nie napiszę prócz to, że wtedy byłem fanatykiem coca- coli.
Mógłbym jeszcze podać przykłady z windsurfingiem i katesurfingiem (z których też musiałem zrezygnować z uwagi na kręgosłup) ale myślę, ze powyższe dwa przykłady pokazują co mam na myśli pisząc, że szukam inspiracji i "celu nadzędnego".

Dzięki Wojtek za pytanie o określenie warunków brzegowych. To faktycznie istotne.
Czego jestem pewien:
• nie będę eksplorował trudnych jaskiń i wraków (moją dopuszczalną jaskinią jest Molnar a wrakiem Zenobia),
• nie jestem zainteresowany pobijaniem rekordów,
• będę nurkować do max 45-60 m z podstawowym trymiksem,
• kocham nurkowanie,
• nie będę zajmował się nurkowaniem zawodowo,
• mam czas i środki aby zrobić do max 70 nurkowań w roku,
• fotografia i filmowanie to nie moja bajka,
• chętnie poświęcę swój czas i środki dla długoterminowego projektu nurkowego,
• na wyjazdy poza Polskę zawsze zabieram rodzinę.
Chętnie posłucham Waszych głosów w dyskusji bo "szukam inspiracji"
Robert

[Robert Witek]

Panowie
Bardzo dziękuję za konstruktywną dyskusję. Spodziewałem się, że będzie mi trudno wyjaśnić istotę mojego dylematu ale postaram się doprecyzować.

Najbliżej "inspiracji" jest Wojtek z opisem "Platformersów". Ich pasja to chyba nie moja bajka ale jako inspiracja przykład jest świetny.

Piotrek pisał o innych dyscyplinach sportowych i na tym przykładzie postaram się wyjaśnić moje intencje.

Narty: na nartach jeżdżę już ponad 35 lat, jestem samoukiem i kocham narty. Przez ok. 10- początkowych- lat jazda góra- dół dawały mi tyle satysfakcji i frajdy, że niczego poza Stożkiem, Czantorią czy Soszowem nie potrzebowałem do szczęścia. Po tym czasie (gdy miałem już jako takie umiejętności) pojawiło się pytanie "co dalej?". I z tym pytaniem jeździłem kilka sezonów aż nagle wyjechałem najpierw na Słowację, a później do Austrii i Włoch. Tam odkryłem turystykę narciarską i to ona stała się moim "celem nadrzędnym". Niby to samo, niby jeździsz na nartach w dół a do góry wyciągiem ale jednak nie to samo. I chcę bardzo wyraźnie podkreślić, że nie chodzi mi o różnice w warunkach śniegowych, infrastrukturze, standardzie , mentalności obsługi itd. Turystyka narciarska- czyli spędzasz dzień na nartach ale ani razu nie jedziesz w ciągu dnia tą samą trasą czy tym samym wyciągiem. Czy dziś pojadę na narty na Czantorię?- oczywiście. Czy dobrze się bawię?- oczywiście. Czy ciągnie mnie na narty w Polsce?- hmm byłem już 8 razy w tym sezonie.

Rower: kilkanaście lat (i kilogramów) temu na rowerze robiłem ok. 7 tys. km w sezonie (niestety musiałem przestać z uwagi na problemy z kręgosłupem i ograniczenia czasowe z uwagi na dzieci). W tej dyscyplinie bardzo szybko pojawiło się pytanie "co dalej?". Równie szybko znalazłem odpowiedź na to pytanie i moim "celem nadrzędnym" stała się coca- cola. Możecie się śmiać. Sam się z tego śmieję ale faktem jest, że coca- cola przez kilka lat pchała mnie do celu. Polegało to na tym, że np. w sobotę wieczorem wybierałem cel wycieczki rowerowej (w tamtych czasach niestety samotnej bo ilość ludzi chcąca jeździć na długie wycieczki rowerowe była mizerna). Zwykle wybierałem takie cele, że do przejechania łącznie miałem nie mniej niż 100 km i ZAWSZE w moim punkcie docelowym była knajpa. Na prawie każdej tego typu wycieczce pojawiały się wątpliwości w stylu "po co Ci to?", "ku..a a do domu trzeba wrócić?", "ale mam dość". Nic więcej nie napiszę prócz to, że wtedy byłem fanatykiem coca- coli.
Mógłbym jeszcze podać przykłady z windsurfingiem i katesurfingiem (z których też musiałem zrezygnować z uwagi na kręgosłup) ale myślę, ze powyższe dwa przykłady pokazują co mam na myśli pisząc, że szukam inspiracji i "celu nadzędnego".

Dzięki Wojtek za pytanie o określenie warunków brzegowych. To faktycznie istotne.
Czego jestem pewien:
• nie będę eksplorował trudnych jaskiń i wraków (moją dopuszczalną jaskinią jest Molnar a wrakiem Zenobia),
• nie jestem zainteresowany pobijaniem rekordów,
• będę nurkować do max 45-60 m z podstawowym trymiksem,
• kocham nurkowanie,
• nie będę zajmował się nurkowaniem zawodowo,
• mam czas i środki aby zrobić do max 70 nurkowań w roku,
• fotografia i filmowanie to nie moja bajka,
• chętnie poświęcę swój czas i środki dla długoterminowego projektu nurkowego,
• na wyjazdy poza Polskę zawsze zabieram rodzinę.
Chętnie posłucham Waszych głosów w dyskusji bo "szukam inspiracji"
Robert

[Wojtek A. Filip]

[Pomógł:]

[Robert Witek]

[Sławek Hałka]

[Pomógł:]